Kunstwerk: Hans van den Ban - Pleurant des Oranges (1991)

Een abstracte, huilende monnik van lood op een sokkel gevuld met oranje plastic sinaasappels.

In de jaren '90 symboliseerde het werk zwaartekracht, vergankelijkheid en de breuk met de oude beeldhouwtraditie die in de jaren '60 op de schop ging. De zware, loden mantel van de wener bovenop de fragiele stapel sinaasappelen vormde symbolisch de zwaartekracht. De symboliek van vergankelijkheid vind je terug in de wenende monnik, de pleurant: een professionele wener die in de middeleeuwen werd ingehuurd om bij begrafenissen van belangrijke edelen en kerklieden te huilen. Huilen om een overleden persoon, een teken dat het leven vergankelijk is. De sinaasappels als symbool voor vitamine en vitaliteit van het leven. Maar ook fruit blijft niet eeuwig vers.

In 2013 ziet Van den Ban het thema van vergankelijkheid terug in zijn werk, maar beschouwt hij de assemblage meer als een symbool van onze consumptiecultuur. De mysterieuze, onherkenbare wener staat symbool voor het feit dat mensen zich verbergen achter een bepaalde identiteit en niet oprecht zijn. De berg sinaasappels ziet hij als een symbool voor de overdadige concumptiecultuur waarin producten veranderen in goedkope, smakeloze waren onder het harde tl-licht van de supermarkt. 

Voor Pleurant des Oranges heeft Van den Ban zich laten inspireren door de objects trouvé van Dadaïsten en de Pop Art. Door het gebruik van contrasterende onderdelen maakt hij verschillende betekenislagen. Zo is het werk op verschillende manieren te interpreteren en kan men niet direct de vinger op het werk leggen.